بازی کودکان یک نیاز اساسی برای رشد و سلامت جسمانی، شناختی، اجتماعی و عاطفی در دوران کودکی و نوجوان محسوب می‌شود. بازی کودک او را برای رویارویی با زندگی در آینده آماده می‌کند. ممانعت از بازی کودک نیز می‌تواند آسیب‌هایی را وارد کند، چه بسا محدود کردن و بازداری کودکان از انجام بازی‌هایی که به آن‌ها علاقه دارند می‌تواند مسیر رشدی کودک را مختل سازد. در مقابل بازی با کودکان فواید بسیاری دارد که از جمله مهم‌ترین آن‌ها می‌توان به شکل‌گیری و بهبود رابطه عاطفی میان والدین و فرزندان اشاره کرد.
معمولا در زمان بروز اختلالات رفتاری و روانی کودکان مشاوران کودک به اثرات مثبت بازی کودکان در روند روان درمانی تاکید فراوان دارند. به همین دلیل والدین باید بازی کردن کودکان را موضوع مهمی تلقی نمایند.

انواع بازی کودکان

کودکان به باری های مختلفی می پردازند که هر کدام از آن ها نشان دهنده احــساسات آن هاست. کودکان برای بروز هیجانات مختلف خود به بازی هایی رو می آورند که نیازهایشان را نشان می دهند. انواع بازی های کودکان شامل موارد زیر می شود:
بازی نمادین یا سمبولیک: بازی های نمادین که نقطه اوج بازی های کودکانه به حساب می آید، از دو سالگی شروع می شود و تا هشت یا نه سالگی ادامه می یابد. بازی نمادی از زمان شروع کودک به سخن گفتن آغاز می شود.
بازی جسمی: این نوع بازی از قدیمی ترین نوع است که موجب تــخلیه انرژی کودکان می شود و به صورت انفرادی یا گروهی انجام می دهد.
بازی تقلیدی: کودکان ابتدا تقلید را از پدر و مادر خود یاد می گیرند و حرکات و کارهای آنان را تکرار می کنند. بازی های تقلیدی نقش مهمی در رشــد شناختی کودک دارند. از جمله وسایل این بازی ها می توان به لوازم خانه داری، عروسک ها، پارچه خیاطی و انواع ماشین ها و… را نام برد.
بازی تخیلی: این نوع بازی ها ریشه در خــلاقیت کودکان دارد. رشد تخیل در کودکی باعث می شود تا در بزرگسالی به کاشفان و نویسندگان و نقاشانی بزرگ تبدیل شوند.
بازی نمایشی: اولین بازی های نمایشی کودک در خانه آغاز می شود. زمانی که کودک سعی دارد مانند مادر لباس بپوشد یا پسر مثل پدر با وسایل خانه کار کند.در بازی نمایشی کودک علاوه بر تقلید نقش انتظارات خود را هم از آن بیان می کند.